De Roemeen in het algemeen

Na meerdere trips naar Roemenië krijg je toch een eigen beeld van het land en de mensen.
De Roemeen is een zuiderlijk type, voor mij een megelmoes tussen Italianen en Russen. Ze zijn van nature niet open en hebben moeite met lachen in het openbaar. Ze zijn eerder licht wantrouwig maar als ze je eenmaal kennen is de gastvrijheid enorm.
Het is moeilijk om bij een Roemeen thuis te komen. Ze zijn dit niet gewend en zullen je dus graag mee uit eten nemen oid. Ook zijn er vele sociale contacten in de vele parken. Van oude mannen die de wereld bespreken of spelletjes doen, gezinnen met kinderen en verliefde jongeren.
Er heerst een gemoedelijke sfeer in de parken maar het schijnt dat de jongste generatie deze mooie traditie helaas laat varen.
Roemenen zijn familiemensen, hun gezin en ouders gaan voor alles, zijn voornamelijk Roemeens Orthodox al laat ook hier de jeugd het geloof meer los.
Het land kent net als elk ander land etnische minderheden onder de 23 miljoen inwoners. Men zegt met name Hongaren (8%) maar waar er officieel 400.00 zigeuners wonen in Roemenië vermoed men dat dit er meer dan 2 miljoen zijn.
Roemenen kijken erg op hen neer en ze leven op gespannen voet met elkaar.

Roemenië kent een landklimaat en is kwa oppervlakte circa 6x zo groot als Nederland.
Het land is verbonden aan de Zwarte Zee maar kenmerkt zich ook door de bergen in het midden van het land. De Transsylvanische Alpen met als hoogste berg de Moldoveanu (2544 m). Het is een sneeuw-zeker gebied en er wordt veel aan skiën e.d. gedaan
's Zomers kenmerken de bergen zich door de schitterende ongerepte natuur. Dit gebergte staan ook bekend om zijn beren-, wolven- en lynxen-populaties.
De steden zijn doorgaans grauw waar de dorpen veelal kleurige huizen hebben.
Roemenië heeft erg mooie, culturele en toeristische steden, hoewel er tijdens het communistische bewind vele stadswijken ten onder zijn gegaan. Zo heeft Timișoara de bijnaam Klein Wenen, en had Boekarest in de jaren twintig en dertig de bijnaam Klein Parijs. Je kan rustig zeggen dat het Ceaușescu gelukt is deze bijnamen om zeep te leggen want het is zoeken naar het mooie tussen de grijze betonnen flats.

Het verkeer in Roemenië is even wennen, met name omdat er geen snelwegen zijn (al veranderd dat nu snel) maar ook de agressieve rijstijl.
Het lijkt alsof iedereen gratis een rijbewijs heeft gekregen en dat inhalen volkssport nummer 1 is. Langs de kant van de weg staan dan ook talloze gedenkstenen maar die hebben geen invloed.
In tegenstelling tot Frankrijk zit er op geen één auto een krasje. Je hebt een rechtsbijstandverzekering nodig bij een aanrijding anders ben je de klos (dit geldt voor Roemenen dus zeker voor buitenlanders).
Er zijn veel politiecontroles maar doorgaans word je tijdig gewaarschuwd door het overige verkeer. Men rijdt overal te hard maar helpt elkaar daarom ook.
In de stad Roemenië met 2,5 miljoen inwoners is het gewoon go with the flow. Dan kom je vanzelf ergens. Hoe meer zelfvertrouwen je uitstraalt hoe makkelijker je overal tussendoor komt.
Men kent grote gaten in het asfalt en spoorwegovergangen neem je stapvoets want het lijkt wel alsof er niks bedacht is om over de rails te komen.
In de dorpen zijn de zijstraten niet geasfalteerd maar doorgaans zijn de wegen goed.
Het openbaar vervoer wordt afgeraden. Buslijnen zijn niet te snappen voor buitenlanders en de trein rijdt alsof de machinist het spoor moet zoeken. Ongelooflijk traag.

Culinair is Roemenië goed. Men eet 2x per dag warm en veel vlees. Varken en kip. Rundvlees is wel duur. Er zijn veel traditionele maaltijden en men eet vaak buitenshuis. De prijzen zijn daar ook naar.

Economisch gezien krabbelt het land op na 1989 en kent men een gekozen parlement. Toch is het land hard getroffen door de economische crisis en zijn het met name de buitenlandse bedrijven die hier voor werkgelegenheid zorgen zoals bv de ICT-sector.
De verschillen in lonen worden steeds groter en het is te zien dat niet iedereen profiteert van de verbeteringen. Ik vraag me dan altijd af hoe lang dat goed gaat. Wij Nederlanders zijn socialistischer in ons bestel dan het voormalige Oostblok.
Bureaucratie kent men hier nog volop. Het liefst stempelen ze alles in 4-voud en is het een raadsel welk formulier waarheen moet.
Tot aan 1990 leerde men naast Roemeens, Russisch en Frans op school. Nu Engels en dat maakt de communicatie makkelijker want Roemeens blijft moeilijk.

De Roemenen zijn trots op hun land, niet op hun volk.
Voor de liefhebbers van berggebieden is Roemenië een absolute must.