9 mei : laatste dag Iasi

Vanmorgen om 7.30 uur richting kantoor, moet nog de nodige mensen spreken en ook net te laat weg.
Ik zal iedereen de gesprekken besparen maar het was mooi weer. Minder warm dan gisteren (29 graden) en dat is beter.
Ik verras wel iedereen steeds in het verkeer, of zij mij natuurlijk, doordat ik wel eens een stoplicht vergeet maar vooral de voorrangsregels zijn afwijkend.
Hij die op de hoofdstraat rijdt heeft voorrang. Nu zijn bijna alle wegen in mijn optiek hoofdstraten want ze zijn altijd breed in de steden.
Radu legde uit dat je moest weten wat de hoofdstraten zijn, ze staan niet aangegeven. Vanaf dat moment heb ik elke weg waarop ik rijd benoemd tot hoofdweg en dat geeft leuke taferelen.
Ted is naar de botanische tuin geweest, het grote park en nog even naar de paleistuin. Hopelijk is de volgende keer het paleis zelf ook open want dat is helaas nog steeds niet zo.
Even voor 3 uur heb ik afscheid genomen van de medewerkers en ben naar Ted gegaan die alles al had ingepakt. We hadden om 4 uur afgesproken de sleutel weer in te leveren dus tijd genoeg om alles naar de auto te brengen.
Berichtje gestuurd naar Radu toen we wegreden om 4 uur en even buiten Iasi gewacht op Radu en Claudia om daarna naar Biera te rijden, in de buurt van Roman, waar zijn ouders hun 2e huis hebben en zijn grootouders wonen.
Radu had bedacht dat we de korte weg namen dus kilometers lang gereden over steentjes en stof maar moet toegeven dat het een leuke weg was.
Om ongeveer half 6 kwamen we aan bij zijn ouders. Zijn zus en vriend waren er. Na een hartelijk welkom van iedereen, tassen naar boven. We hebben net als vorig jaar de luxe master bedroom, inclusief bonbons naast het bed.
Liviu, de vriend van Radu's zus stond al te bbq'en want daarvoor waren we uitgenodigd. BBQ is trouwens het verkeerde woord, zij noemen het gratar en daar kom ik op terug.
Eerst even naar opa en oma. Wat was oma blij om Ted weer te zien. Opa is 84 en ziet er nu ook zo uit helaas. Ze zijn moe maar dat merken we verder niet want meteen komt er fles eigengemaakte wijn en weigeren is geen optie. Er komt ook een schaal met 2 soorten zelfgemaakte lekkernijen en beide moesten geproefd worden. We hadden geen bbq meer nodig.
Wij verbazen ons nog steeds over hun gastvrijheid, ze wonen in een klein communistisch huisje, niks geen luxe behalve een tv maar altijd is er vers eten. Opa en oma zijn 84, hebben hun leven hard gewerkt op het land en blijven in hun kleine beschermde wereld.
We wouden terug naar Radu's moeder en wisten dat dit moeilijk zou worden want oma bleef aandringen dat we langer bleven, meer wijn zouden drinken en meer zouden eten. Zij was bang dat ze tekort schoot in haar gastvrijheid.
Net als vorig jaar mocht ik trouwens wel weg maar Ted moest blijven. Toch naar buiten weten te komen en oma wou op de foto met Ted. Geen probleem maar opa ging ook naast Ted staan en dat was duidelijk niet de bedoeling. Die man zag ze elke dag al. Ze wou gewoon Ted, Ted, Ted.
Terug aan de andere kant van de schutting bij het grote luxe huis werd de tafel gedekt.
Eerst een biertje en een wijntje en toen kwam alles op tafel. 3 soorten vlees, salades etc. Tijdens het eten veel lol gehad met de familie en Claudia maar alles vertalen voor Radu's moeder.
Ik wist nog van vorig jaar dat je rustig aan moet drinken want ze blijven je glas volhouden. Als je niet kijkt schenken ze elke keer bij.
Het eten was heerlijk !! Ted wil voortaan ook een gratar ipv een bbq.
Wat zij doen is al het vlees bereiden op de gratar (bbq in mij ogen) en dit warm houden in grote pannen. Pas als alles gaar is ga je aan tafel.
Vooral de lam was heerlijk en het kleine bange hondje werd toch wel een beetje vriendjes met ons na enkele stukjes vlees. Daarnaast zijn er nog 3 grote honden maar die zaten voor onze veiligheid in de kooi.
Uiteindelijk toch naar bed want morgen gaan we beginnen aan de reis terug.
Jammer, want na zo'n avond wil je daar nog maanden blijven.