5 en 6 mei : Pasen

Ja, je leest het goed. Het is wederom Pasen maar nu volgens de Juliaanse kalender en dan vieren ze het in Roemenië. Vorig jaar een week na ons, nu een maand maar met Kerst komen we weer gelijk.
Pasen is een familiefeest en 1e paasdag is dan ook echt alles gesloten. Gelukkig vond ik wel bij het ontbijt de traditionele rode eieren (het was even zoeken). De zondag hebben we ons beperkt tot het zwembad en lezen.
's Avonds gegeten en niet zo laat naar bed, morgen moeten we verder.
De volgende morgen alles weer inpakken en de hele zooi naar de auto via de trappen. Gelukkig waren we vroeg wakker dankzij de gisteren gearriveerde Japanners.
Oma stond om 6:30 's morgens door een telefoon te krijsen en we konden zelfs het antwoord horen. Beleefd voor onze deur om de rest niet te storen denk ik.
Ook Tudor, de ober, was onder de indruk van de Japanners. Zijn schapen aten nog netter. Hij vertelde ook stralend dat Russen gek zijn maar dan in verspilling. Als er een buffet scheppen ze ALLES op, desnoods meerdere borden vol en laten dan het meeste liggen. Het feit dat je het kan opscheppen was voldoende.
Tijd om te gaan en we namen afscheid van Tudor en Alida na een goed woordje in het gastenboek.
De navigatie gaf aan dat we terug moesten naar Brasov. Ted gaf echter aan dat we ook binnendoor konden. Dit jaar dus weer geen Transfagarasan (http://vimeo.com/8010978 :echt kijken) maar er komt een dag...
Wij gingen richting Piatra Neamt en kwamen door de bergen op een geweldige route, de natuur is op zijn mooist en je komt ogen te kort. (ook voor de kuilen in de weg, sorry Ted).
Bij Bizac is een meer en dit is blijkbaar één van de hoogtepunten om heen te gaan met Pasen. Opeens stond de weg vol auto's en zaten we vast.
Een politiemand zwaaide vol enthousiasme dat je moest doorrijden maar geen idee hoe. Iedereen parkeert zijn auto half op de straat en dan is het moeilijk om er door heen te komen.
Families picknicken aan de kant op de oever, massa's wegwinkeltjes met souvenirs en totaal geen controle. Gelukkig laat men echt alles slingeren in de natuur, levert werkgelegenheid op maar is we zonde.
Toch door heen gekomen, hard 20 km doorgereden en eindelijk om 15 uur lunch.
We zijn nog niet eens op de helft maar lekker genoten van de mici (Roemeense gehaktrolletjes).
Vol goede moed verder en langzaam namen de bergen af.
We zijn nog even gestopt in Roman bij Maroko Inn, het hotel van Marius, voor een drankje en toen de laatste 80 km naar Iasi.
Dit ging snel, opeens leek iedereen veel harder te rijden.
Eenmaal in Iasi herkenden we alles meteen maar ook dat er flink gewerkt wordt aan de stad. Het paleis is klaar en nu maken ze een groot voetgangersgebied rondom het paleis.
Het hotel konden we met geen mogelijkheid vinden. We snapten er niks van. Uiteindelijk door iemand erheen gebracht. We waren er maar 2x langs gereden !!
Inchecken en de auto werd weggezet door het personeel :)
Toen de kamer zoeken, was ver ver weg in de gang en oh oh oh, wat was die kamer lelijk. Tussen kitsch en kitsch scoort die een 10.
Aparte rookruimte met dezelfde mislukte barok meubelen en uitzicht op alle afvoerleidingen van het hotel.
Gelukkig was het restaurant gesloten en zijn we naar onze favoriete restaurant gelopen, Mama Mia.
Heerlijk gegeten, op bed gelezen en om 23 uur in slaap gevallen.