Auto rijden in Roemenië

Toch even en apart verhaaltje over het auto rijden in Roemenië.
Als je hier nog nooit geweest bent weet je niet wat je ziet. Het lijkt alsof men hun rijbewijs heeft gehaald door een prijsvraag te winnen.
Toch hebben ze rijles en examen. We hebben namelijk in Boekarest een lesauto gezien.
Er is een groot verschil in wegen.
Je hebt de snelweg waar je 130 mag maar er zijn er maar 2 en die zijn niet heel lang.
Je hebt wat ze hier de Europese wegen noemen. Brede 2-baans wegen waar echt iedereen overheen dendert. Je wordt geacht 90 te rijden.
Dan heb je de A-wegen, nationale wegen die ook goed zijn, smaller maar je mag er 90.
De B-wegen zijn al dan niet verhard en zijn een aanslag op je schokbrekers.
De rest van de wegen maar niet geprobeerd.
Een Roemeen veranderd als hij in een auto stapt. Hij denkt werkelijk dat hij onsterfelijk is ondanks het koekblik waar die in zit.
De boven genoemde snelheden zijn blijkbaar richtlijnen want iedereen wil harder en iedereen haalt iedereen in. In het begin is dit doodeng want als je het ziet hebben een hoop mensen een bijna-doodervaring.
Verbaas je ook niet als je in het donker op een 2-baans weg wordt ingehaald door een vrachtwagen met oplegger met trap op de rem en laat hem voor.
Je ziet dus voor je mensen elkaar inhalen dat je vaak denkt : "dat gaat mis". Bedenk dat de mensen die jouw richting oprijden net zo rijden dus eigenlijk is het veilig achter een vrachtwagen te hangen maar dat schiet weer niet op.
Langzaam maar zeker wen je er aan. Hou wel afstand want men staat vol op de rem als er paard en wagen op de A-weg rijdt.
In dorpen is de max. snelheid 50 maar niemand zakt tot onder de 80.
Vaak wordt je met lichtsignalen gewaarschuwd voor politiecontroles.
Verwacht als wandelaar dus ook geen voorrang op een zebrapad. (tenzij je een rasoptimist bent)
Ik moet toegeven dat we na 2 jaar het een stuk makkelijker en relaxter vinden mede omdat men bang is voor ons nummerbord.
Wie voorrang heeft is me soms een raadsel maar meestal stopt de ander dus rij ik maar door.
In de steden is het weer een ander verhaal.Hier zijn de 6-baans boulevards waar je wordt geacht 60 te rijden. Niemand kijkt raar op als je rechts rijdt maar opeens linksaf wil.
Met name in Boekarest zijn de stoplichten goed verstopt en ik denk dat ik er wel een paar gemist heb.
Er zijn kruispunten waar je 7 kanten op kan. Gewoon de richting nemen die je wil hebben en eigenlijk de rest negeren. Ze drukken graag op de claxon maar dan weet je dat je in de goede richting gaat.
Als je even iets wil kopen stop je gewoon op de boulevard, de rest redt zich wel. Volg ook hier je gevoel wie er voorrang heeft want er zijn niet altijd duidelijke regels.
Er rijden heel veel taxi's. Ondanks dat het in het begin cowboys lijken zijn ze heel voorzichtig want het is hun privé auto.
Zo beledig je een taxi chauffeur door je gordel om te willen doen.
Het meeste respect heb ik voor de ambulances. Die halen met name in Boekarest allerlei capriolen uit om hun patiënt zsm in het ziekenhuis te krijgen. Als dat betekent tegen het verkeer in rijden doen ze dat.
Je hoort ze wel goed trouwens, wat een herrie.
Heel soms zijn er agenten die het verkeer regelen op een kruispunt maar ze laten de stoplichten gewoon werken, zijn niet zo groot en je ziet ze eigenlijk pas als je naast ze staat en ze je kwaad aankijken.
Men drinkt achter het stuur (heel soms) dus de regels worden niet zo nauw genomen.
Als je rustig blijft is er niks aan de hand maar het kost je wel veel concentratievermogen om te zien wie wat waar gaat doen. (en dan nog verrassen ze je)
Vertrouw niet de verkeersborden, als er hobbels in de weg zijn en je wordt gewaarschuwd stelt het niks voor en kan je er gewoon met 80 overheen.
Als alle auto's voor je een slinger maken, volg die. Zij kennen de kuilen van 50x50 cm en 30 cm diep en die komen wel hard aan maar daar word je niet voor gewaarschuwd.
Daarnaast is het meest frustrerende beroep denk ik het plaatsen van de borden want niemand houdt zich er aan.
Eén richtingsverkeer? dan rij je toch gewoon achteruit etc.
Ik hou van autorijden en vind het dan ook leuk, ook in Roemenië, vooral in de bergen maar ook ik schrik me soms rot.