27 april - Van Boekarest naar Hongarije

Vandaag om 10 uur de sleutel ingeleverd bij de huisbaas en de navi gezet op Budapest.
Reden we eerst langs ons kantoor maar toen moesten we die weg 171 km volgen. Wist niet dat die zo lang was.
Na 10 kilometer kwamen we zowaar op de A1, de snelweg van Roemenië die steeds langer wordt. 60 kilometer lang 150 km/uur naast allemaal oude Dacia's die niet harder kunnen dan 80.
Vervolgens ruim 400 kilometer 2-baans weg door zulk een schitterende natuur, helemaal nu met de lentekleuren. Ted heeft honderden foto's genomen maar ik denk niet dat het weergeeft wat we zagen.
Schitterende bergen, rivieren, dorpjes, bossen etc. Ik kan alleen net als 2 jaar geleden zeggen. Het is even rijden maar Roemenië is zo mooi en de moeite waard. Onwijs.
Nadeel is natuurlijk dat je kwa kilometers niet echt opschiet.
Opeens hadden we een ster in de ruit dankzij een vrachtwagen. Ted had wel een sticker maar toch even Carglass gebeld. Die hadden zowaar een vestiging in Roemenië maar sterretjes maken konden ze niet. Ze vervangen gewoon de voorruit en je moest daarvoor terug naar Boekarest. Dan maar door dus sorry voor de sticker op sommige foto's.
Onderweg lekker Timitei gegeten, later ijsje bij een bezinepomp.
Toen we het hoogbergte met de enorme sneeuwoppervlaktes achter ons hadden kwam er weer wat anders moois voor in de plaats.
Enne, zonnetje en 30 graden.
Bij een benzinepomp maakt Ted de ramen schoon. De auto ziet er niet uit dus poetste ze hem maar helemaal even met die borstel. Dit werd niet in dank afgenomen door de tankhouder die deed alsof het gouden water was. Foei Ted.
Tot bijna onze vreugde werden we 70 kilometer, na 1000 km rijden in Roemenië te worden betrapt op te hard rijden. We reden maar 36 kilometer te hard aldus de agent, net als alle anderen die er reden, maar hij had volledig gelijk.
Dus weer alle papieren inleveren en hij een mooie bon schrijven. De boete was € 10,- en of we die contant konden betalen.
Aangegeven dat we geen contant geld hadden dus werd uitgelegd dat we binnen 2 dagen moesten betalen. Ik vriendelijk vragen waar maar daar kwam eigenlijk geen antwoord op. Hij wist ook allang dat we dan in Nederland waren.
Om te voorkomen dat we crimineel zijn zal ik 10 euro aan Ted geven binnen 2 dagen.
Aardige agent en toen maar gezocht naar een hotel want de schrik zat er goed in. Hahaha.
Eigenlijk waren we gewoon moe en hadden zin in een terrasje met een koud biertje.
We vonden een perfect hotel, 28 euro inclusief ontbijt. Lekker buiten zitten maar Ted had opeens een probleem met de bediening.
Ze kon nergens bier vinden.
Het was ons gelukt om het enige Christelijke hotel van Roemenië te vinden waar ze geen alcohol verkochten.
Hoewel alles uitgepakt besloten we dan toch maar verder te reizen. De vrouw van de receptie was geschokt en wees mij de winkel aan de overkant aan waar je koud bier kon kopen en bij hun mocht opdrinken :D
Het zijn net Israeliërs. Volgend de regels maar hebben overal een antwoord op.
Ze schenken het overigens wel voor je in als je het gekocht hebt.
Ik druk aan typen, Ted is alweer ver in haar volgende boek.
Moraal van het verhaal : Ga naar Roemenië, bij voorkeur in mei of september, de rest is te warm of te koud en je weet niet wat je ziet.