26 april - Sightseeing Boekarest op z'n Amerikaans

's Morgens eerst nog naar het werk om zaken af te sluiten want ik wil vanmiddag met Ted de stad in.
Ted heeft 's morgens boodschappen gedaan bij de supermarkt om de hoek. Wij dachten allebeide dat het een kroeg was.
Hoe doen wij een sightseeing?
Eerst kijken we wat we echt willen zien maar na 2 weken valt er al veel af.
Dus in de auto gestapt en willekeurige straten ingereden.
Als we iets moois zagen namen we een foto en volgende week vragen we Evdin wat het was.
Het is nog steeds een grijze en grauwe stad maar ze werken er hard aan om alles op te knappen.
Flats, flats, flats etc. en opeens een moderne woonwijk. Geen gezicht.
Ook reden we plotseling langs een schitterend volledig houten klooster (dat hebben wij er van gemaakt althans).
Via de navigatie een Opeldealer gezocht want de ruitenwissers zijn duidelijk versleten. Na veel omzwervingen vonden we er één die ook daadwerkelijk 1 paar had.
Opzetten in 1 minuut en dan begint de administratie. Ze moeten echt alles weten. Zo heeft een NL id-kaart letters in zijn unieke nummer. Hun systeem accepteert alleen cijfers dus sofinummer er maar in.
Ik moest tekenen uiteraard dat zij de rest van de auto niet kapot hadden gemaakt. Dan print je alles in veelvoud. Slaat overal stempels op, voor en ook op de legen achterkant om vervolgens gewoon af te rekenen. Ik kreeg 1 papiertje, geen idee wat ze met de rest allemaal doen.
We zijn daarna bewust naar Gare de Nord gereden, het hoofdstation van Boekarest.
Een mix van moderne treinen en treinen die in een museum passen of op de sloop. Het perron is op gelijke hoogte als de rails. Tussen de rails uiteraard de bekende kuilen. Raar gezicht.
Toen naar de andere kant naar de Arcul de Triomph. Inderdaad, een bijna exacte kopie van die in Parijs.
In de buurt gestopt bij een winkeltje bij een museum die Thérèse nog wist van 2 jaar geleden.
Ik heb buiten staan kletsen met de chauffeur van de ambassadeur van Japan die daar blijkbaar ook was en een groep jongeren van rond de 16. Max. 1 per land en zij zijn daar 2 dagen om de toekomst te bespreken met de Roemeense regering.
En nog even gekeken hoe iemand van de beveiliging een dame zulke goede aanwijzingen gaf bij het inparkeren dat de auto ervoor nu een deuk heeft.
Moe van al dit culturele gedoe zijn we lekker gaan lezen in ONS park dat eigenlijk de grootste trekpleister van Boekarest is.
Ted had een restaurant ontdekt aan de rand van het park en na een uurtje zijn we daarheen gegaan.
Lekker koud biertje besteld en gevraagd om de menukaart.
Helaas bleek de keuken stuk te zijn. Geen idee wat dat betekent maar we moesten verkassen voor het eten en belandden in Varta alwaar wij heerlijk hebben gegeten.
De dag afgesloten als altijd, boek en verslag schrijven.