23 april - 1e werkdag in Boekarest

Wakker worden, terrasdeuren open en de vogeltjes zongen uit volle borst naar me. De zon scheen al volop ook al was het nog vroeg.
Kalm aan wakker worden en toen naar kantoor. Gelukkig had iemand mijn auto volledig ingebouwd tussen tig vuilniscontainers.
Maar na veel heen en weer wist ik te ontsnappen.
De weg naar kantoor is 3 baans en je vliegt er over. Alle anderen gaan namelijk de andere kant op. Zij komen de stad in, ik er 'uit'. Zij staan stil.
Binnen 5 minuten was ik bij het kantoor maar ik was iets te ver gereden. Dan maar keren en mijn nummerbord helpt want ze laten je er veel makkelijker tussen.
Helaas stond ik nu in die rij die ik eerder beschreef en deed nog 15 minuten over de laatste 300 meter.
Het kantoor zit in een enorm kantorencomplex, ziet er niet uit van buiten maar is erg mooi van binnen.
Na liften en heel veel bochten nemen kwamen we bij ons kantoor, Evdin had mij buiten al opgepikt.
Mooi groot kantoor, zeker beter dan de vorige die we hadden in Boekarest.
Hier werkt iedereen eigenlijk voor Hallmark en vanmorgen was er een nieuwe versie live gezet. Dit duurt normaliter een uur, nu 12 uur dus niet echt veel met de mensen kunnen spreken.
Tussen de middag op een terras gelunched bij één van de vele restaurantjes en me wederom verbaasd over de hoeveelheden die iedereen naar binnen werkt. Alles ziet er wel erg lekker uit dus voor je het weet heb je meer op dan je wou. Heb al een tijdje buikpijn, geloof niet dat dit dan echt helpt.
Afijn, de middag doorgewerkt aan de problemen en om kwart over 5 naar huis. Codruta reed mee want ze waren allemaal overtuigd dat ik de weg terug niet kon vinden ivm het vele eenrichtingsverkeer.
Toch ook de navigatie aan en we hebben een stukje omgereden omdat Codruta het niet eens was met de navigatie. Die laatste had trouwens gelijk.
Ted had heerlijk genoten van het weer al was het wat jammer dat ik haar zomerschoenen in de auto had laten liggen.
Omdat het eten hier veel duurder is zouden we iets simpels om de hoek halen. Ik zou kebab meenemen op de terugweg maar had niet gerekend op de begeleiding.
Omdat ik moe was had ik geen zin om helemaal naar de kebabtent te gaan die we kenden van 2 jaar terug en hoopte dichterbij iets te vinden. De eerste leek anders dan ik me herinnerde en dus liepen we nog even verder. En zo liepen we door en liepen door want er was niks te krijgen en ik kreeg het vermoeden dat Ted mij toch stiekem naar onze favoriete kebabzaak liet lopen.
En ja hoor...
Ok, dan dus maar eten halen maar ik wou het wel in het park opeten dat we net zagen want ik wou niet eerst weer helemaal terug.
Eten was heerlijk en toen we terug gingen wou Ted door het park, Zuchtend gaf ik hieraan toe. We gingen de bocht om en we stonden bij het appartement. Bleek dat ik degene was die pruilend Ted alleen maar meer en meer had laten lopen ipv andersom en ze had het vooraf al aangegeven dat ik niet goed liep.
Naast de 100 excuses van gisteren, Ted : nog eenmaal publiekelijk sorry, ik zal beter luisteren!!
Daarna lekker gelezen