En dan met je opeens met zijn drieën

Dinsdag eind van de dag gingen we naar het vliegveld van Boekarest. Volgens iedereen zouden we er heeeeel lang over doen maar dat viel mee. Toegegeven dat de spits in het begin inderdaad niet opschoot maar gaandeweg kwam er meer vaart in.
Na een slalom in de parkeergarage waren we precies op tijd om Daphne te kunnen ontvangen. Het was zonnig en warm dus we konden haar gerust wijs maken dat het altijd zo was.
De weg naar huis is een hele mooie groene weg langs alle ambassades dus Daphne's eerste indrukken waren vast heel goed. Toen de Arc de Triomp om daarna via alle regeringsgebouwen bij het appartement te komen. 100% Boekarest reclame.
De lift in het appartementengebouw deed Daphne het ergste vermoeden maar ook zij vindt het een mooi appartement. Na 'uitgepakt' te hebben, hebben we gewandeld in het park en daar bij de vijver in een restaurant gegeten. Voor Daphne uiteraard de kennismaking met de Roemeense keuken maar vooral ook met haar nu favoriete limonade.
De volgende dag is er uiteraard weer gewoon gewerkt en hebben Ted en Daphne het paleis bekeken, veel gewandeld, de oude binnenstad en tot slot nog even naar de Mall aan de andere kant van de stad.
Om 20.30 uur troffen we elkaar weer en zijn op zoek gegaan naar een restaurant in de oude wijk maar we vonden niks geschikt. Op de terugweg zagen we per ongeluk een restaurant met Roemeense keuken, live muziek en een vriendelijke bediening. Uiteraard ook muziek aan tafel (tulpen uit Amsterdam) maar vooral ook onze kennismaking met goed bereidde beer.
Beer wordt alleen geserveerd als stoofvlees en is taaier dan rundvlees maar deze keer was het heerlijk.
Er werd vrolijk gedanst en we hebben jan Smit zien optreden bij de buren.
Moe maar voldaan naar bed.
Gelukkig wekt Gerdt Daphne elke dag voor 6 uur zodat ze kan studeren en hij kan werken.Gerdt was om 9 uur op kantoor maar alles zat nog dicht. Om 9.40 uur kwam de eerste....
's Morgens zijn de dames naar een museum geweest en 's middags heeft Raluca, één van de medewerksters van kantoor, haar woonwijk laten zien zodat we ook een compleet beeld hebben van de stad. De wijk kenmerkt zich door communistische flats, een leuke markt en een bijzonder park. Het was heel leuk om te zien (en de verhalen te horen). Uiteindelijk met de metro weer terug naar het appartement om daar opgewacht te worden door de politie. Ik had de auto even tijdelijk op een gereserveerde plek gezet en dat mocht niet. De eigenaar had boos de politie gebeld. De agent nam het sportief op en was on-Roemeens vriendelijk en sprak goed Engels. Nadat we samen onze excuses hadden aangeboden aan de gedupeerde werd besloten geen bekeuring uit te schrijven. Dit om even het beeld dat men heeft van de politie wat bij te trekken.